Ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής έχει γίνει πολύ πιο ευάλωτος

Στις 16 Σεπτεμβρίου ο θαλάσσιος πάγος στην Αρκτική συρρικνώθηκε περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 33 χρόνια, από την έναρξη δηλαδή της καταγραφής δεδομένων με τη βοήθεια δορυφόρων, προειδοποιεί το αμερικανικό Εθνικό Κέντρο Δεδομένων για το Χιόνι και τον Πάγο (NSIDC).
  
 Παρότι ως γνωστό ο θαλάσσιος πάγος λιώνει κάθε καλοκαίρι, το Σεπτέμβριο ο όγκος του αρχίζει ξανά να αυξάνεται. Όμως οι επιστήμονες προέβλεπαν ότι την περασμένη Κυριακή θα έφθανε στα χαμηλότερα επίπεδα για το έτος που διανύουμε. Από τις εικόνες, που δόθηκαν και στη δημοσιότητα, φαίνεται μια συρρίκνωση στα 3,4 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, έκταση μικρότερη κατά 18% σε σχέση με το προηγούμενο ρεκόρ, του 2007. Ενδεικτικά, ο μέσος όρος της ελάχιστης έκτασης του πάγου από το 1979 έως το 2010 ήταν τα 6,29 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή σχεδόν διπλάσια από το νέο, ιστορικό ρεκόρ.

 Για τον επικεφαλής του κέντρου Μαρκ Σερίζ, «βαδίζουμε πλέον σε αχαρτογράφητα εδάφη». Όπως επισημαίνει, «παρότι γνωρίζαμε εδώ και πολύ καιρό ότι, καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται, οι εμφανέστερες αλλαγές θα γίνονταν πρώτα αντιληπτές στην Αρκτική, λίγοι από εμάς ήταν προετοιμασμένοι για την ταχύτητα των μεταβολών αυτών».

Τα δεδομένα για τη φετινή συρρίκνωση είναι προκαταρκτικά και οι αλλαγές των καιρικών συνθηκών θα μπορούσαν να προκαλέσουν περαιτέρω τήξη προτού ο όγκος των πάγων αρχίσει να αυξάνεται, τονίζουν οι επιστήμονες. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση η διαπίστωσή τους δείχνει ότι οι πάγοι λιώνουν πολύ πιο γρήγορα από όσο προέβλεπαν τα κλιματικά μοντέλα.

«Πρόκειται οπωσδήποτε για ακόμη μια ένδειξη ότι ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής έχει γίνει πολύ πιο ευάλωτος και βρίσκεται σε τροχιά μακροπρόθεσμης συρρίκνωσης», σημειώνει η Κλερ Πάρκινσον από το Κέντρο Γκόνταρντ της NASA. Σύμφωνα με το NSIDC, εδώ και έξι χρόνια, η ελάχιστη έκταση πάγου είναι μικρότερη από το μέσο όρο της περιόδου 1979-2010.

Οι ερευνητές αποδίδουν την αυξανόμενη απώλεια πάγου σε ένα συνδυασμό φυσικής διακύμανσης και ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης, αν και όπως επισημαίνει η Πάρκινσον, οι απόψεις για το πώς συμβάλλουν οι ανθρώπινες δραστηριότητες διίστανται. Η φετινή μείωση αποδίδεται εν μέρει και στην παρατεταμένη κακοκαιρία που επικράτησε τον Αύγουστο στον κεντρικό Αρκτικό Ωκεανό και η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη διάσπαση του πάγου.