Τρισδιάστατος εκτυπωτής παράγει «ζωντανά» ανθρώπινα αφτιά

Το σύστημα τυπώνει ένα καλούπι σε σχήμα αφτιού, πάνω στο οποίο θα αναπτυχθούν ζωντανά κύτταρα (Πηγή: Lindsay France/University Photography) 
Ουάσινγκτον
Ερευνητές στις ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη τεχνολογία της τρισδιάστατης εκτύπωσης (3D printing ) και κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα τεχνητό ανθρώπινο αφτί που μοιάζει και λειτουργεί όπως το φυσικό.

Πρόκειται για ένα επίτευγμα που θεωρείται πολύ σημαντικό αφού αν τελικά αυτό το τεχνητό αφτί αποδειχθεί λειτουργικό θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί σε παιδιά με εκ γενετής δυσμορφίες όπως παραδείγματος χάριν η μικρωτία, μια γενετική ανωμαλία όπου το εξωτερικό μέρος του αφτιού δεν αναπτύσσεται πλήρως
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Weill Cornell Medical College στη Νέα Υόρκη αρχικά χρησιμοποίησαν μια τρισδιάστατη εικόνα ενός ανθρώπινου αφτιού και με τη βοήθεια ενός 3D εκτυπωτή δημιούργησαν ένα καλούπι. Στη συνέχεια τοποθέτησαν στο καλούπι ένα υψηλής πυκνότητας υδροτζέλ που αποτελούνταν από ζωντανά ανθρώπινα κύτταρα. Όταν σκελετός του αφτιού σχηματίστηκε μέσα στο καλούπι οι ερευνητές τον έβγαλαν από το καλούπι και τον τοποθέτησαν στην πλάτη ποντικών αναμένοντας το τζελ να μετατραπεί σε ιστό αφτιού. Μέσα σε διάστημα 1-3 μηνών αναπτύχθηκαν νέα αφτιά.

«Χρειάζονται περίπου δώδεκα ώρες για να δημιουργηθεί το καλούπι και περίπου 24 ώρες για να εκτυπωθεί. Γίνεται η έγχυση του τζελ στο καλούπι και μετά από 15 λεπτά αφαιρούμε το σκελετό που έχει δημιουργηθεί για να γίνει η διαδικασία της καλλιέργειας. Μερικές μέρες αργότερα το τεχνητό αφτί είναι έτοιμο για να τοποθετηθεί σε κάποιο ασθενή. Τα κύτταρα του τζελ προέρχονται από τον ίδιο τον ασθενή ώστε να περιορίσουμε την πιθανότητα απόρριψης του μοσχεύματος» αναφέρει ο Τζέησον Σπέκτορ, εκ των επικεφαλής των ερευνητών. Όπως αναφέρουν η καλύτερη ηλικία για γίνει η τοποθέτηση του νέου αυτιού σε ένα παιδί με μικρωτία είναι τα 5-6 έτη. «Ένα τέτοιο αφτί θα βοηθήσει επίσης άτομα που έχουν χάσει το εξωτερικό μέρος του αυτιού τους από κάποιο ατύχημα ή από καρκίνο» αναφέρει ο Σπέκτορ.

Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση PLOS One.
Βήμα Science